1
|
นิมิตของโอบาดีห์ พระเจ้าตรัสเกี่ยวด้วยเรื่องเอโดม ดังนี้ว่า เราได้ยินข่าวจากพระเจ้า ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้พูดว่า "จงลุกขึ้นเถิด ให้เราลุกไปทำสงครามกับเมืองเอโดม" |
2
|
ดูเถิด เราจะกระทำเจ้าให้เล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติ ให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นอย่างมาก |
3
|
ความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้า ได้ล่อลวงเจ้าเอง เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน ที่อาศัยของเจ้าอยู่สูง เจ้ารำพึงอยู่ในใจว่า "ผู้ใดจะให้เราลงมายังพื้นดิน" |
4
|
แม้ว่า เจ้าเหินขึ้นไปสูงเหมือนนกอินทรี แม้ว่ารังของเจ้าอยู่ในหมู่ดวงดาวทั้งหลาย เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ |
5
|
ถ้าขโมยเข้ามาหาเจ้า ถ้าพวกปล้นเข้ามาในเวลากลางคืน (เจ้าถูกทำลายย่อยยับปานใด) เขาจะไม่ขโมยเพียงพอแก่ตัวของเขาเท่านั้นหรือ ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า เขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ |
6
|
เอซาวได้ถูกปล้นอย่างร้ายแรงแล้ว ปานใดหนอ ทรัพย์สมบัติก็ถูกค้นไปหมด |
7
|
พันธมิตรทั้งสิ้นของเจ้าได้ล่อลวงเจ้า เขาได้ขับเจ้าไปถึงพรมแดน สหมิตรของเจ้าได้กลับสู้ชนะเจ้าเสียแล้ว มิตรที่กินข้าวหม้อเดียวกับเจ้า ก็วางกับดักเจ้า เรื่องนี้ไม่มีใครเข้าใจอะไรเสียเลย |
8
|
พระเจ้าตรัสว่า ในวันนั้น เราจะไม่ทำลายคนฉลาดให้สิ้นไปจากเอโดม และทำลายความเข้าใจเสียจากภูเขาเอซาวหรือ |
9
|
โอ เทมานเอ๋ย ชายฉกรรจ์ของเจ้าจะขยาด ดังนั้นแหละ ทุกคนที่มาจากภูเขาเอซาว จะถูกตัดขาดเสียด้วยการสังหาร |
10
|
เหตุความทารุณที่กระทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้า ความอับอายจะคลุมเจ้าไว้ เจ้าจะต้องถูกตัดขาดออกไปเป็นนิตย์ |
11
|
ในวันที่เจ้ายืนเป็นปฏิปักษ์ ในวันที่คนต่างด้าวเอาทรัพย์สมบัติของเขาไป และคนต่างชาติเข้ามาทางประตูเมือง เขาจับฉลากเอากรุงเยรูซาเล็มกัน เจ้าก็เหมือนคนเหล่านั้นคนหนึ่ง |
12
|
เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ด้วยความพอใจ ในเมื่อน้องชายของเจ้ารับเคราะห์ในครั้งนั้น เจ้าไม่ควรเปรมปรีดิ์เย้ยประชาชนยูดาห์ ในเมื่อเขาทั้งหลายถูกทำลาย เจ้าไม่ควรจะโอ้อวด ในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก |
13
|
เจ้าไม่ควรเข้าประตูเมืองแห่งประชากรของเรา ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย เออ เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ในเรื่องภัยพิบัติของเขา ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย เจ้าไม่ควรจะเข้าริบทรัพย์สินของเขาไป ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย |
14
|
เจ้าไม่ควรจะยืนสกัดทางแยกของเขา เพื่อจะดักจับพวกหลบหนีของเขา เจ้าไม่ควรมอบผู้ที่รอดมาได้ให้แก่ศัตรูของเขา ในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก |
15
|
เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้ประชาชาติทั้งสิ้นเข้ามาแล้ว เจ้ากระทำแก่เขาอย่างไร ก็จะมีผู้มากระทำแก่เจ้าอย่างนั้น การกระทำของเจ้าจะกลับมาตกบนศีรษะของเจ้าเอง |
16
|
เจ้าดื่มอยู่บนภูเขาบริสุทธิ์ของเราฉันใด ประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบทั้งสิ้น ก็จะดื่มฉันนั้น เออ เขาจะดื่มแล้วก็โอนเอนไป เขาจะเป็นเหมือนอย่างที่ไม่เคยเกิดมา |
17
|
แต่จะมีคนรอดพ้นในภูเขาศิโยน และที่นั้นจะบริสุทธิ์ และพงศ์พันธุ์ของยาโคบจะได้ถือกรรมสิทธิ์ ที่ดินอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา |
18
|
พงศ์พันธุ์ของยาโคบจะเป็นไฟ พงศ์พันธุ์ของโยเซฟจะเป็นเปลวไฟ และพงศ์พันธุ์ของเอซาวจะเป็นตอข้าว ไฟและเปลวไฟจะไหม้ และเผาผลาญเสีย พงศ์พันธุ์ของเอซาวจะไม่มีใครรอดได้เลย เพราะว่าพระเจ้าได้ลั่นพระวาจาแล้ว |
19
|
คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนเกบจะได้ภูเขาเอซาวเป็นกรรมสิทธิ์ คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนินเชเฟลาห์จะได้แผ่นดินฟีลิสเตีย เขาจะได้แผ่นดินเอฟราอิม และแผ่นดินสะมาเรียเป็นกรรมสิทธิ์ และเบนยามินจะได้กิเลอาดเป็นกรรมสิทธิ์ |
20
|
พลโยธาของอิสราเอลที่เป็นเชลย จะได้ฟีนิเซียไกลไปจนถึงศาเรฟัทเป็นกรรมสิทธิ์ ส่วนพวกเชลยชาวเยรูซาเล็มที่อยู่ในเสฟาราด จะได้หัวเมืองในเนเกบเป็นกรรมสิทธิ์ |
